مقالات

کفش مناسب

کفش ورزشی

ویژگی های کفش مناسب

انتخاب کفش مناسب یکی از مهمترین اجزای خرید است که ارتباط مستقیمی با سلامت پاهای انسان دارد، عوارض کفشهای نامناسب مانند آرتروز، دردهای مفاصلی، خمیدگی انگشتها و … در برخی مواقع جبران ناپذیر است. امروزه بسیاری از افراد هنگام انتخاب کفش مناسب به فکر سلامتی پاهای خود نیستند و تنها به زیبایی و مد روز بودن کفش ها توجه می کنند.

کفش مناسب

اما باید بدانید که پا قلب دوم شماست و انتخاب نامناسب کفش می تواند سلامت پا و جان شما را به خطر بیندازد و عوارضی در پاها ایجاد نماید . بنابراین در برابر وسوسه خریدن کفش های مد روز مقاومت کنید و کفش راحتی که دارای ارتفاع مناسب بوده و احساس راحتی در پاها ایجاد می کند ، انتخاب نمایید.

ما دراین مقاله به بررسی استانداردهای کفش، آسیب های کفش نامناسب، کفش مناسب بیماری های خاص همانند دیابت، کفش مناسب کودکان ،نکات مهم در انتخاب کفش ، کفش مناسب پیاده روی و دویدن، کفش مناسب والیبال، کفش مناسب بسکتبال و … میپردازیم. 

 

کفش استاندارد کدام است؟

دقت در انتخاب کفش و توجه به رعایت اصول استاندارد در تولید آن یکی از ضروری ترین نیازها برای حفظ سلامت افراد است.

اغلب مردم در انتخاب کفش به زیبایی و رنگ و طرح آن دقت می کنند نه به استاندارد بودن آن و این مسأله باعث به خطر افتادن سلامتی افراد در دراز مدت می شود.

انتخاب کفش در وهله اول باید براساس نوع استفاده ای که از آن می شود، صورت گیرد و همان طور که زمستان کفش مخصوص خودش را می خواهد، تابستان نیز کفش مخصوص همین فصل را می خواهد.

کفش استاندارد چه نوع کفشی است:

«محمد تقی حلی ساز» متخصص طب توان بخشی و عضو هیات علمی دانشگاه درباره معیارهای استاندارد در تولید کفش می گوید: یک کفش استاندارد سه مشخصه بارز دارد:

جنس خوب، پاشنه استاندارد و قالب و پنجه استاندارد

رویه کفش:

رویه بیشتر کفش های موجود در بازار از دو جنس مختلف ساخته شده یا رویه ای از چرم طبیعی دارند یا از پلاستیک و یا چرم مصنوعی تهیه می شوند.

به تازگی هم بعضی از تولیدکنندگان، روی کفش ها اسپری بوی مصنوعی چرم می افشانند و خریداران را در انتخاب محصول با مشکل رو به رو می کنند.

دکتر حلی ساز با تاکید بر بهتر بودن رویه چرم طبیعی می گوید: چرم طبیعی، به علت دارا بودن منافذ طبیعی در بافتش، امکان تبادل هوا میان بیرون و داخل کفش را فراهم آورده و باعث تنفس پا می شود.

به همین دلیل ساده، بهترین رویه برای کفش همان رویه چرم طبیعی است، رویه مصنوعی به علت تبادل نکردن هوا باعث بوی بد پا و عرق کردن بیش از حد می شود.

زیره کفش:

زیره کفش های موجود در بازار دو نوع است:

-1 زیره(PU)   پی یو 

-2 زیره (PVC)  پی وی سی

زیره های PU سبک تر، راحت تر و در برابر سایش مقاوم تر بوده و دوام آنها بیشتر است.

ظاهر این زیره ها تو پر بوده و در حالت خم کردن انعطاف بیشتری دارند.

به هنگام خرید کفش باید به این نکته نیز دقت کرد که کف زیره نباید صاف باشد بلکه باید آج دار باشد تا از لیزخوردن جلوگیری کند.

 

انتخاب کفش مناسب

پنجه کفش:

توجه به استانداردهای پنجه کفش هم در انتخاب آن بسیار مهم است.

دکتر حلی ساز در این باره می گوید: از نظر قالب بندی، فضای پنجه کفش باید طوری باشد که به انگشت های پا فشار وارد نکند.

کفش هایی که پنجه آنها تیز است باعث می شوند انگشت های پا روی هم بیفتند.

این کفش ها، انگشتان پا را تحت فشار قرار داده و آنها را بد­ فرم می کنند.

این مسأله در خانم ها شایع تر است به طوری که انحراف شست پا در خانم ها 9 برابر آقایان است.

جلوی کفش باید به گونه ای باشد که پنجه های پا از هم باز بشود.

تنه کفش:

تنه کفش که در واقع چارچوب روی کفش است و دور پا را در بر می گیرد، به راحتی در برابر فشارهای وارده مقاومت کند و شرایط آناتومیکی پا را حفظ کند.

علاوه بر فاکتورهای استاندارد مربوط به جنس و ساختمان کفش، فاکتورهای دیگری نیز به هنگام خرید کفش به همان اندازه اهمیت دارند.

 

پنج توصیه برای خرید کفش مناسب :

-1 خرید کفش باید بعدازظهر باشد، زیرا به طور طبیعی پای افراد صبح ها حدود نیم سایز کوچک تر از بعدازظهرهاست و دلیل آن نیز این است که پاها بعدازظهر متورم تر شده و به طبع آن سایزشان بزرگتر می شود.

-2 دقت در سایز کفش:

اول اینکه در انتخاب کفش حتماً باید آن را پوشید و اتکا به نمره های درج شده روی آن برای اطمینان از اندازه بودن آن کافی نیست.

دوم اینکه باید به این نکته توجه کرد که اندازه ی پای افراد با افزایش سن، کم و زیاد شدن وزن و حتی بارداری تغییر می کند لذا ملاک قرار دادن سایزهای قبلی در انتخاب آن کار صحیحی نیست.

-3 در هنگام خرید، پوشیدن هر دو لنگه کفش ضروری است، در بیشتر افراد سایز یکی از پاها، بزرگتر از دیگری است لذا ین افراد لازم است که در انتخاب کفش، پای بزرگتر را ملاک قرار دهند، نه پای کوچکتر را.

-4 راه رفتن با کفش در همان زمان خرید بسیار مهم است و اگر کفش بند دارد باید بندهای آن را بست و با آن چند قدم راه رفت.

-5 کفش مناسب کفشی است که انگشت شست پا به راحتی در آن حرکت کند و بین انگشت شست و لبه جلوی کفش، حدود نیم تا یک سانتی متر فاصله وجود داشته باشد.

در تهیه کفش مناسب به چه نکاتی توجه کنیم 

مهمترین معیارهایی که موقع تهیه کفش باید به آنها دقت کنیم عبارتند از

  • هر چه سن شما بالاتر میرود اندازه پای شما بزرگتر میشود. پس هر بار که کفش میخرید آن را امتحان کنید.
  • خانم ها نباید کفش های با پاشنه بلندتر از پنج سانتیمتر بپوشند.
  • کفش را در عصرها بخرید چون عصرها پای شما بزرگتر است.
  • کفش باید هم در ناحیه پنجه و هم در ناحیه پاشنه فیت و اندازه پای شما باشد.
  • هردو کفش چپ و راست را پوشیده و امتحان کنید. در بسیاری از مردم اندازه پاها با هم متفاوت است. کفش را به اندازه پای بزرگتر بخرید و در داخل کفشی که پای کوچکتر در آن میرود یک کفی نازک بگذارید.
  • وقتی برای امتحان کردن کفش سرپا می ایستید باید در جلوی کفش و در جلوی بلندترین انگشت شما یک سانتیمتر فضای خالی وجود داشته باشد.
  • با کفش چند قدم راه بروید تا از راحت بودن آن مطمئن شوید.
  • هیچوقت معیار شما برای انتخاب اندازه کفش شماره ای که روی آن نوشته شده است نباشد. این اندازه ها بر حسب شکل و سازنده کفش متفاوت است. همیشه کفش را به پا کرده و امتحان کنید.
  • کفشی را انتخاب کنید که تا حد امکان به شکل پایتان باشد.
  • مطمئن شوید پنجه کفشتان به اندازه پنجه پایتان بوده و تنگ نباشد. پنجه پهن ترین قسمت پا و کفش است. کفش های نوک تیز و با پنجه تنگ نخرید.
  • هیچوقت کفش تنگ نخرید و فکر نکنید کفش بتدریج و با پوشیدن، جا باز میکند.پاشنه پا در عین اینکه باید در کفش احساس راحتی کند، باید فیت هم باشد. پشت کفش باید پاشنه پایتان را کاملا دربر گرفته و اجازه سرخوردن و حرکت در کفش را به آن ندهد. در حین راه رفتن نباید پاشنه پایتان از کفش بیرون بیاید.
  • وقتی پایتان در کفش است باید بتوانید به راحتی انگشتان پایتان را خم و راست کنید.

 

کفش بچه ها

 بچه ها تا زمان راه رفتن نیاز به کفش ندارند. کفش مناسب بچه باید نرم و قابل انعطاف باشد. پنجه آن باید به اندازه کافی پهن و جادار باشد که انگشتان پا به راحتی در آن خم و راست شوند و جا برای رشد پنجه داشته باشد.

اگر طول کفش بچه را به اندازه عرض یک انگشت بلندتر تهیه کنید جا برای رشد شش ماه پا خواهد داشت. پای بچه را بطور مرتب برای علائم فشار کفش مثل قرمزی، پینه و یا تاول نگاه کنید.

برای بچه های کوچک کفش های چکمه ای نخرید چون پوشیدن آنها برایشان مشکل است.

 

کفش خانم ها

 بهترین کفش برای خانم ها کفش با پاشنه ۳-۲ سانتیمتر با یک پنجه پهن است. هرچه پاشنه بلندتر باشد فشار بیشتری را به پنجه وارد میکند. بسیاری از کفش های پاشنه بلند پنجه های باریک هم دارند و این وضعیت شرایط را برای پنجه و انگشتان پا بدتر میکند.

 

کفش طبی ارتوپدی چیست و چه خصوصیاتی باید داشته باشد

بسیاری از افرادی که به نوعی مشکلاتی در پای خود دارند به دنبال کفش های طبی هستند. بعضی ها هم هستند که هیچ ناراحتی در پای خود ندارند ولی میخواهند کفش مناسبی داشته باشند تا در آینده مشکلی در پای خود نداشته باشند.

افرادی که مشکلی در پای خود داشته و بدنبال کفش طبی هستند باید بدانند که انواع مختلفی از کفش هایی که پسوند طبی هم دارند در بازار وجود دارند.

صرف اینکه نام کفشی طبی است یا از داروخانه تهیه شده و یا از فروشگاهی تهیه شده که ادعای فروش کفش طبی دارد به معنای آن نیست که کفش مورد نظر واقعا خصوصیاتی را که میخواهیم داشته باشد. یعنی بتواند مشکل پای ما راکمتر کند.

بیماری های مختلفی در پا وجود دارند و مشکلات ناشی از بعضی را میتوان با استفاده از کفش مناسب برطرف کرد. در هر بیماری پا، ممکن است نیاز به استفاده از کفشی با خصوصیات خاص باشد که با بیماری دیگر متفاوت است ولی خصوصیات مشترکی وجود دارند که تمام کفش های طبی باید واجد آنها باشند.

 

کفش طبی یا کفش ارتوپدی چه خصوصیات عمومی دارد

مهمترین خصوصیات کلی که هر کفش طبی یا ارتوپدی باید داشته باشد عبارتند از
  • پنجه پهن و با ارتفاع :پنجه کفش یا Toe box از مهمترین قسمت های آن است. وقتی عرض یا ارتفاع پنجه کفش کم باشد بیماری های زیادی مانند انگشت چکشی، میخچه و هالوکس والگوس را ایجاد میکند. انگشتان پا باید در پنجه کفش فضای کافی داشته باشند تا از هم باز شوند و کمی به بالا و پایین بروند. بجای استفاده از کفش های نوک تیز از کفش های با پنجه گرد استفاده کنید
  • کفی قابل تعویض : سعی کنید کفشی بخرید که کفی Insole قابل عوض کردن داشته باشد. با این کار میتوان با عوض کردن کفی اندازه و حجم کفش را کم و زیاد کرد تا وقتی پا ورم کرد بتوان جا برای آن باز کرد و یا کفی ساده را با کفی های درمانی جایگزین کرد. وقتی پا عرق کرده و کفش را نمناک میکند کفی قابل تعویض در کم کردن رطوبت کفش میتواند موثر باشد. کفش مرطوب میتواند موجب ابتلا پا به بیماری های قارچی باشد
  • پشتی سفت و محکم : پشتی کفش Heel counter قسمتی از کفش است که در پشت پاشنه پا قرار میگیرد. این پشتی باید سفت و محکم باشد. برای امتحان کردن پشتی کفش با شست خود بر روی آن فشار دهید. اگر فرو نرفت پشتی محکمی دارد
  • کف داخلی با شکل مناسب :کف کفش از داخل Foot bed باید قوس هایی داشته باشد که هماهنگ با قوس های کف پا باشد. وزن بدن در داخل چنین کفشی بصورت متناسب برروی تمام سطح کف آن توزیع شده و پا در چنین کفی احساس راحتی میکند. مهمترین قوس کف پا قوس طولی آن است پس کف داخلی کفش باید در قسمت میانی و داخلی کمی برجسته تر باشد
  •  پاشنه مناسب : پاشنه Heel کفش از قسمت های مهم آن است. کفش بدون پاشنه و کفش با پاشنه بلند هر دو مضر هستند. ادازه پاشنه بطور متعادل باید حدود ۱.۵ تا ۴ سانتیمتر باشد
  • کف قوسی شکل کفش : کف بیرونی کفش Outsole باید قدری گوژ باشد تا وسط کفش پایین تر از دو انتهای آن قرار گیرد. راه رفتن در چنین کفشی بسیار راحت بوده و در هنگام راه رفتن، موقع اصابت پاشنه به زمین و موقع بلند شدن پنجه از زمین فشار زیادی به کف پا و مچ پا وارد نمیشود
  • سطح داخلی یکنواخت : با دست کشیدن به تمام سطح داخلی کفش باید متوجه شویم سطوح یکنواخت و قوس های نرمی در درون کفش وجود دارد. این چنین کفش هایی در موقع راه رفتن فشار کمتری را به پوست وارد میکنند
  • کفش نفس کش : جنس رویی کفش باید طوری باشد که تهویه داخل کفش برقرار باشد. این تهویه برای عرق نکردن پا ضروری است
  • یقه و زبانی نرم : یقه کفش Shoe collae جایی است که اطراف مچ پا را میگیرد و زبانی کفش Shoe tongue برگه ای است که در زیر بندهای کفش قرار میگیرد. این قسمت های کفش باید حاوی پد ها و بالشتک های نرمی باشد تا فشار کمتری به پوست وارد کند

         

کفش طبی مناسب بیماری های پا چیست  ویژگی های کفش مناسب

بیماری های مختلفی در پا وجود دارند و مشکلات ناشی از بعضی از آنها را میتوان با استفاده از کفش مناسب برطرف کرد. خصوصیات مشترکی وجود دارند که تمام کفش های طبی باید واجد آنها باشند.

افزون بر این، کفش بیمار باید مشخصات دیگری هم داشته باشد یا باید بسته به نوع بیماری، به بعضی خصوصیات مشترک تاکید بیشتری داشت. در زیر به خصلت های اختصاصی کفش که بسته به بیماری متفاوت است اشاره میشود.

 

تاندنیت آشیل

تاندنیت آشیل در اثر التهاب در محل اتصال تاندون آشیل و استخوان پاشنه ایجاد شده و موجب درد در پشت پاشنه میشود. کفش افراد مبتلا به این بیماری باید خصوصیات زیر را داشته باشد
  • کفش بدون پاشنه و کفش با پاشنه بلندتر از ۴ سانتیمتر برای این افراد مضر است. ارتفاع پاشنه کفش این افراد باید بین ۱.۵ تا ۴ سانتیمتر باشد
  • کف کفش در محلی که پاشنه قرار میگیرد باید نرم باشد
  • کف داخلی کفش باید قوس طولی مناسبی داشته باشد

آرتریت

شایعترین علت آرتریت مفاصل کف پا آرتروز است. این وضعیت بیشتر در افراد مسن وجود دارد. کفش افراد مبتلا به این بیماری باید خصوصیات زیر را داشته باشد
  • داخل کفش کاملا نرم و با قوس های نرم باشد
  • جنس موادی که در کف کفش بکار رفته از مواد الاستیک و جاذب شوک باشد تا در موقع راه رفتن نرم بوده و فشار کمتری به مفاصل پا وارد کند
  • کف داخلی کفش باید قوس طولی مناسبی داشته باشد
  • پنجه کفش پهن و گشاد باشد
  • کف زیر کفش از بیرون قوس داشته باشد
  • کفی قابل تعویض داشته باشد تا اندازه داخلی کفش قابل تغییر باشد
  • بند کفش بجای عبور از سوراخ از قلاب عبور کند تا سفت کردن کفش راحت تر باشد

بونیون

بونیون برجستگی کنار شست پا در ناحیه پنجه است که معمولا در اثر هالوکس والگوس بوجود میاید. کفش افراد مبتلا به این بیماری باید خصوصیات زیر را داشته باشد
  • پنجه پهن و گشاد
  • سطح داخلی با قوس های ملایم
  • پاشنه ای که خیلی بلند نباشد

دیابت

همراه بودن اختلالات عروقی و کاهش جریان خون پا با اختلالات حسی پا در افراد دیابتی موجب میشود این افراد در معرض ایجاد زخم های پا قرار گیرند. این زخم ها دیر خوب شده و زود عفونی میشوند. دیابت موجب تغییر شکل هایی در پا مانند ایجاد بونیون، تشکیل میخچه و انگشت چکشی هم میشود. کفش افراد مبتلا به این بیماری باید خصوصیات زیر را داشته باشد
  • پنجه گشاد و پهن
  • کفی قابل تعویض
  • کف بیرونی قوسی شکل
  • پاشنه پهن و سفت برای پایداری بیشتر و بدون ارتفاع زیاد
  • سطح داخلی نرم با قوس های ملایم
  • داخل پاشنه نرم

کف پای صاف

کف پای صاف مشکل شایعی است که معمولا از نوع قابل انعطاف است. کفش افراد با کف صاف بهتر است خصوصیات زیر را داشته باشد
  • کفی با قوس مناسب
  • پاشنه پهن و محکم
  • ارتفاع کفی بیرونی کفش در قسمت طرف شست کمی بیش از قسمت طرف انگشت کوچک باشد تا از پرونیشن پا جلوگیری کند

انگشت چکشی

در  بیماری انگشت چکشی بندهای انگشت به سمت پایین خم میشوند. کفش افراد مبتلا به این بیماری باید خصوصیات زیر را داشته باشد
  • پنجه پهن و گشاد
  • پاشنه بدون ارتفاع زیاد

 

افزایش قوس کف پا

در افزایش فوس کف پا که معمولا همراه با مشکلات عصبی و عضلانی است وزن بیشتر روی پاشنه و پنجه پا متمرکز میشود. کفش افراد مبتلا به این بیماری باید خصوصیات زیر را داشته باشد
  • قوس کفی داخلی کفش زیاد باشد
  • سطح داخلی کفش پد زیاد داشته و نرم باشد
  • کفی بیرونی کفش زیاد سفت نباشد

 

متاتارسالژی

متاتارسالژی به معنی درد در زیر پنجه پا بوده و علل متفاوتی دارد. کفش افراد مبتلا به این بیماری باید خصوصیات زیر را داشته باشد
  • قوس کف پا در کفی کفش مناسب باشد
  • کف کفش در بیرون قوس داشته باشد
  • ارتفاع پاشنه کفش زیاد نباشد
  • پنج کفش پهن و گشاد باشد

 

درد پاشنه پا و خار پاشنه

 درد پاشنه معمولا به علت فاسئیت پلانتار ایجاد میشود. کفش افراد مبتلا به این بیماری باید خصوصیات زیر را داشته باشد
  • پاشنه کفش زیاد بلند یا زیاد کوتاه نباشد
  • کفی کفش قوس میانی خوبی داشته باشد
  • کفی بیرونی کفش قوس داشته باشد
  • کف کفش در ناحیه پاشنه نرم باشد

 

کفش نامناسب موجب چه مشکلاتی میشود

کفش جهت حفاظت پا است ولی بعضی‌ها شیکی را به راحتی پا ترجیح می‌دهند. باید توجه داشت کفش نامناسب و تنگ واقعا زجرآور است. برای این‌ که از این جهت راحت زندگی کنیم نباید راحتی پا را فدای شیکی کفش کنیم و هنگام خرید، کفش باید راحت باشد و تنگ نباشد.

کفش را بعد از ظهر بخرید چون اندازه‌ی پا در بعد از ظهر حدود ۸% بزرگتر از پا هنگام اوایل صبح است. انگشتان پا باید حدود یک سانتی‌متر با جلوی کفش فاصله داشته باشند. کفش با پاشنه‌ی خیلی بلند نخرید و از کفش پاشنه بلند بیش از ۳ ساعت در روز استفاده نکنید.

پوشیدن کفش تنگ حداقل ۱۰ عارضه‌ی زیر را می‌تواند در پاها ایجاد کند.

کجی شست پا

حتما دیده‌اید که در قاعده‌ی شست بعضی از پاها برجستگی وجود دارد. به این برجستگی بونیون گفته می‌شود. کسی که استعداد این امر را داشته باشد اگر کفش تنگ بپوشد، چون شست پا به طرف خارج و انگشتان دیگر انحراف پیدا می‌کند، احتمال برجسته شدن بونیون و درد آن و کجی شست پا که به آن هالوکس والگوس می‌گویند بیشتر می‌شود که در بعضی مواقع بسیار دردناک است و منجر به عمل جراحی خواهد شد.

 

درد پاشنه

در پا و مچ پا، ۲۶ استخوان وجود دارد که استخوان پاشنه بزرگ‌ترین آن‌ها است. طبق گزارش انجمن جراحان پا و مچ پای آمریکا در سال ۲۰۱۰، درد مچ پا شایع‌ترین دردی در پا است که بیماران به دنبال درمان آن هستند. درد پاشنه‌ی پا یا در قدام یا در خلف و یا در سطح کف پایی آن می‌باشد و باید بدانیم بیشترین چیزی که باعث این درد می‌شود، پوشیدن کفش تنگ است.

بدشکل شدن انگشتان پا

انگشت چکشی نوعی خارج شدن از شکل طبیعی انگشتان پا است که بیشتر در اثر پوشیدن کفش تنگ ایجاد می‌شود که به صورت خم شدن مفاصل انگشتان پا و بد شکل شدن آن‌ها است. به‌خصوص کسانی که دیابت دارند بیشتر در معرض این امر می‌باشند.

در بچه‌ها باید مواظب بود که به طور مرتب کفش جدید جهت آن‌ها خریداری شود. چون پای آن‌ها رشد می‌کند و کفش تنگ باعث کج شدن انگشتان آن‌ها در سنین بالاتر می‌شود.

در افراد مبتلا به دیابت

کفش تنگ در افراد دیابتی باعث ایجاد زخم‌هایی در پا می‌شود که گاهی اوقات غیرقابل درمان و حتی منجر به قطع پا می‌شود. چون حس در پای افراد دیابتی کم است و گاهی حس ندارند، بنابراین متوجه زخم نمی‌شوند و این زخم‌ها عمیق‌تر و عفونی می‌شوند و گاهی عفونت نیز به استخوان می‌رسد و منجر به قطع پا می‌شود.

بنابراین باید کفش افراد دیابتی فضای کافی برای انگشتان را داشته باشد. نرم باشد و حتما بعد از ظهرها کفش بخرند. مرتب کفش‌ها را بشویند و مرتب جوراب‌ها را عوض کنند و همیشه پا خشک باشد و از پوشیدن کفش با پای مرطوب خودداری کنند.

درد پا

پوشیدن کفش تنگ باعث درد پا می‌شود. با گذشت زمان چربی موجود در کف پا و پاشنه نازک شده که باعث درد پا می‌شود. کفش تنگ این امر را تسریع می‌کند.

پای ورزشکاران

پوشیدن کفش تنگ در دراز مدت باعث شرایطی در پا می‌شود که به آن پای ورزشکاران (Athlete’s foot) می‌گویند. که پایی خشک به همراه خارش و سوزش بین انگشتان پا یا در کف پا است که در اثر رشد قارچ ایجاد می‌شود.

چون قارچ محیط گرم و مرطوب را دوست دارد و کفش تنگ باعث عرق پا می‌شود، این امر محیط را جهت رشد قارچ ایجاد می‌کند.

اگر دچار این عارضه شدید، پاها را روزانه شستشو دهید. آن‌ها را به خوبی خشک کنید و از داروهای ضد قارچ موضعی استفاده کنید و با پوشیدن کفش سبک و راحت و جا دار، به پا اجازه‌ی نفس کشیدن بدهید و جوراب‌ها را مرتب عوض کنید.

پینه، میخچه وتاول

کفش تنگ باعث ایجاد پینه، میخچه و تاول می‌شود. اگر مرتب کفش تنگ می‌پوشید، با گذشت زمان بدن با بافتی به شکل تاول که محتوی مایع است، سعی در حفاظت قسمت‌های برجسته‌ی پا می‌کند که خود تاول می‌تواند مرتب تحریک و دردناک شود و درد آن باعث خراب شدن ایام برای شما می‌شود.

گاهی پوست جهت حفظ خود برابر کفش تنگ ایجاد پوست سختی را در محل تحریک می‌کند که به آن میخچه می‌گویند و گاهی پینه ایجاد می‌شود.

فرو رفتن ناخن در گوشت

فرو رفتن ناخن در پوست کنار انگشت حتی با پوشیدن جوراب تنگ هم ممکن است به وجود آید که معمولا شست پا گرفتار می‌شود. ناخن به مرور داخل پوست مجاورش رشد می‌کند و باعث درد و گاهی اوقات عفونت می‌شود.

پاهای خود را در آب گرم بگذارید و به آرامی پوست را از روی ناخن به عقب بکشید. با دقت ناخن را بگیرید. کفش تنگ را کنار بگذارید. ناخن‌ها را خیلی کوتاه نکنید و آن‌ها را به صورت منحنی در نیاورید.

مچ پای متورم

کفش تنگ باعث می‌شود که پا فشرده شود و مایع به طرف مچ پا بیاید و مچ پای متورم و دردناک داشته باشیم یا اگر مچ پا متورم و دردناک است بدتر شود.

 

کفش راحتی با کف تخت و بدون پاشنه چه مشکلاتی را بوجود میاورد

کفش های بدون پاشنه و با کف تخت به نظر کفش های سبک و راحتی میایند با این حال در استفاده از آنها باید نکاتی را در نظر داشت چه استفاده طولانی از آنها میتواند موجب بروز مشکلاتی برای پا شود. مهمترین خصوصیت این کفش ها نداشتن پاشنه، نداشتن قوس طولی کف پا و کف نرم و قابل انعطاف است.

ایستادن و راه رفتن با کفشی که پاشنه ندارد میتواند موجب اعمال کشش زیاد بر روی تاندون آشیل و عضلات پشت ساق شود. این کشش میتواند موجب بروز خستگی و در مواردی درد در ساق شود.

کشش زیاد بر روی تاندون آشیل که به علت نداشتن پاشنه ایجاد میشود، همراه با نداشتن قوس کف پایی که در این نوع کفش ها معمول است موجب میشود فاشیای کف پا دچار کشش شود. فاشیای کف پا یا فاشیای پلانتار یک نوار بافتی محکم است که در کف پا قرار گرفته و بین پنجه و پاشنه کشیده شده است. کشش زیاد بر روی این بافت موجب بروز درد در کف پا و بخصوص در پاشنه میشود. پس استفاده طولانی مدت از کفش های تخت میتواند موجب درد پاشنه شود.

نداشتن یک کفی سفت و محکم موجب میشود نتوانیم با آنها بر روی زمین های ناهموار به راحتی راه برویم.

در صورتی که از کفش های بدون پاشنه و تخت استفاده میکنیم بهتر است مدت استفاده از آنها کوتاه باشد. همچنین بعد از اتمام راه رفتن و درآوردن کفش ها باید چند دقیقه عضلات پشت ساق و تاندون آشیل را در هر دو پا کشش بدهیم.

هم کفش پاشنه بلند و هم کفش بدون پاشنه مشکلاتی را برای پا ایجاد میکنند. داشتن یک پاشنه در حد ۳-۲ سانتیمتر و کفی نسبتا محکم و داشتن قوس در سطح داخلی کف کفش از خصوصیات یک کفش خوب است که در موقع خرید باید به آنها توجه کنیم.

کفش های پاشنه دار:

یکی دیگر از نکات بسیار مهم در انتخاب کفش، پاشنه دار بودن آن است که البته در خانم ها مصداق بیشتری دارد. دکتر حلی ساز در این باره می گوید: کفش های «پاشنه تخت» چون حالت ضربه گیری در پاشنه ندارد، هنگام راه رفتن باعث درد پاشنه می شوند.

پس پاشنه باید وجود داشته باشد اما کفش های پاشنه بلند هم به طریق دیگری سبب آزار و درد پا می شوند.

دکتر حلی ساز می گوید زنان 10 برابر مردان بیشتر از درد پا شکایت دارند و دلیل آن نیز پوشیدن کفش هایی با پاشنه بسیار بلند با پنجه تیز است که به انگشتان پا فشار می آورند.

وی به خانم ها توصیه کرد که کفشی که پاشنه اش بلندتر از 3 سانتی متر باشد نپوشند زیرا هر چه پاشنه کفش بلندتر باشد فشار وارده بر کف پا بیشتر می شود که این فشار به جلوی پا و در نهایت به پنجه ها منتقل شده و باعث آسیب رسیدن به انگشتان می شود.

 

وی با اشاره به عوارض پوشیدن کفش های پاشنه بلند و غیر استاندارد گفت: عوارضی مانند انحراف انگشت شست پا، میخچه، تاول و خمیدگی انگشتان، دردهای مزمن کمر، دردهای مفاصل و زانو و پاشنه و خستگی های زودرس، پیامد مستقیم استفاده از چنین کفش هایی است.

با آغاز فصل تابستان و گرم تر شدن هوا کفش های موسوم به کفش های تابستانی یا صندل وارد بازار می شود که دکتر حلی ساز درباره پوشیدن صندل می گوید نکته مهم این است که پا به هنگام حرکت باید در یک حالت ثابت بماند. در کفش هایی که پشت باز هستند هنگام حرکت، یک انرژی صرف بیرون نیفتادن آنها از پا می شود و این کفش ها باعث خستگی بی مورد می شود.

لذا توصیه می شود که اگر قصد پیاده روی های طولانی تر از 20دقیقه را دارید به هیچ وجه صندل نپوشید.

عوارض خطرناک پوشیدن کفش های پاشنه بلند

پوشیدن کفش های پاشنه بلند بر سلامت پاها تاثیر گذار است و استفاده از این کفش ها خطرات زیادی را برای خانم ها به همراه دارد، که این خطرات عبارتند از :

1.پوشیدن کفش هایی با پاشنه بلندتر از 7 سانتی متر روی زانوها فشار زیادی وارد می کند و احتمال ابتلا به آرتروز را بیشتر می کند.

2.پوشیدن کفش پاشنه بلند سبب پیچ خوردگی مچ پا به سمت بیرون و در نتیجه موجب رگ به رگ شدن شدید رباط پا می شود و به همین علت خطر ابتلا به آرتروز افزایش می یابد.

3.پوشیدن کفش پاشنه بلند روی مفصل انگشت شست پا فشار وارد می کند و این فشار از مفصل استخوان متاتارس به استخوان نخودی شکل انگشت پا منتقل می شود و در نهایت این فشاروارد شده به استخوان یا اعصاب موجب التهاب آن می شود.

عوارض دیگری که هنگام پوشیدن کفش پاشنه دار در پا ایجاد می شود :

  • انحراف انگشت شست پا
  • میخچه
  • تاول انگشتان
  • خمیدگی انگشتان
  • دردهای مزمن کمر
  • دردهای مفاصل
  • درد زانو
  • درد پاشنه پا
  • خستگی های زودرس

اگر نمی توانید از کفش پاشنه بلند صرف نظر کنید

  • اگر هنگام راه رفتن با پاشنه بلند در پا و زانوها احساس درد دارید اما نمی توانید از کفش های پاشنه بلند صرف نظر کنید این نوع کفش ها برایتان مناسب است و با وجودی که پاشنه شان بلند است به پا آسیب وارد نمی کنند.
  • کفش های پیاده روی که کمی لژ دارند.
  • کفش کف پلیمریزه با پاشنه ضخیم و کمتر از 3 سانتی متر
  • کفش های پاشنه پهن انتخاب کنید که بسیار پایدارتر هستند
  • و به راحتی تعادل تان با آنها بر هم نمی خورد.

توصیه هایی هنگام استفاده از کفش پاشنه دار

  • در برخی از ساعات روز سراغ کفش های راحتی یا ورزشی بروید
  • کفش پاشنه بلند پشت باز نپوشید زیرا سبب سر خوردن پا و برهم خوردن تعادلتان می شود.
  • کفش پاشنه کوتاه بپوشید زیرا پا در وضعیت نرمال تری قرار می گیرد و ساق پا کمترکشیده می شود.
  • استفاده از کفش پاشنه کوتاه از آسیب به استخوان متاتارسال جلوگیری می کند.
  • اگر پایتان پیچ خورد باید بدانید مچ پای رگ به رگ شده باید بی حرکت بماند.
  • احتمال تکرار پیچ خوردگی پا بعد از دفعات اول زیادتر خواهد بود، پس حتما به پزشک مراجعه کنید تا در صورت لزوم فیزیوتراپی انجام دهد.
  •  

عوارض پوشیدن کفش های ورزشی لژ منفی

1.کفش های ورزشی لژ منفی دارای شکل عجیبی هستند و پاشنه شان پایین تر از انگشتان پا طراحی شده است . این نوع کفش ها برای کمک به راه رفتن راحت تر تولید شده اند و به هماهنگی پا و باسن کمک می کنند.

2.پوشیدن کفش ها پاشنه منفی موجب ایجاد فشار به سمت جلوی پا شده و منجر به کشیدگی تاندون آشیل می شود.

3.پوشیدن کفش های پاشنه منفی سبب می شود بدن برای حفظ تعادل و استقرار از عضلات جدیدی هنگام راه رفتن استفاده کند که هنگام راه رفتن عادی استفاده نمی شد . این الگوی راه رفتن غیر عادی ، راه رفتن طبیعی فرد را دچار مشکل می کند به طوری که فرد در کفش معمولی نمی تواند راحت راه برود.

4.پوشیدن این کفش استرس اضافی به نقاط مختلف بدن می افزاید و وزن اضافه به مفاصل وارد می کند و سبب ابتلا به آرتروز می شود.

5. پوشیدن این کفش ها خطرات برهم خوردن تعادل، سقوط را افزایش می دهند.

 

رفع مشکلات پا بعد از استفاده از کفش های ورزشی لژ منفی

1. اگر بعد از پوشیدن این کفش ها دچار زانو درد ، پادرد و ورم مفاصل شدید مدتی در خانه پابرهنه راه بروید تا انعطاف پذیری و قدرت عضلاتتان افزایش یابد.

2. برای راه رفتن طولانی و منظم از کفش های معمولی استفاده کنید .

3. برای جلوگیری از ابتلا به زانو درد و پادرد از پوشیدن این کفش ها خودداری کنید.

 

عوارض پوشیدن کفش های تابستانی ها در پا

در گذشته از صندل ها در سواحل استفاده می شد اما امروزه این کفش ها طرفداران زیادی دارند و از آنها در آب و هوای گرم و در تابستان استفاده می شود اما آیا می دانید صندل ها حتی بیشتر از کفش های پاشنه بلند برای پا مضر است؟

1.پوشیدن کفش های تابستانی باعث تغییر الگوی راه رفتن می شود.

2.فشار به دو طرف پا در صندل بیشتر از پاشنه است.

3.سایش طولانی مدت هنگام پوشیدن صندل می تواند در قوس و تاندون پا ، درد ایجاد کند.

4.برخی افراد هنگام پوشیدن صندل در انگشتان پا احساس درد می کنند زیرا برای جلوگیری از برخورد با اجسام سخت انگشتان شان را خم می کنند.

5.هنگامی که راه می رویم بافتی در کف پا به نام پلانتر فاسیا پاشنه را هل می دهد اما راه رفتن باکفش های تابستانی باعث التهاب این بافت می شود و درد شدید در پاشنه پا ایجاد می کند که به آن خار پاشنه می گویند.

6.راه رفتن با صندل سبب ترک پا می شود.

7.پوشیدن صندل سبب می شود پا در معرض آلودگی به خاطر نداشتن محافظ قرار بگیرد.

رفع مشکلات پا بعد از استفاده از کفش های تابستانی

پوشیدن صندل هنگام تابستان در پا احساس راحتی ایجاد می کند اما برای رفع مشکلات پا بعد از استفاده از کفش های تابستانی نباید :

  • کفش های تابستانی را به طور مداوم نپوشید.
  • اگر دیابت دارید به هیچ عنوان از صندل استفاده نکنید زیرا درخطر ابتلا به زخم پا و عفونت قراردارید.
  • اگر مجبور به خرید صندل هستید از نوع بند دار و نوعی که مچ پای تان را محکم نگه دارند ، استفاده کنید.

 

مشکلات پا با پوشیدن صندل های تابستانی

عوارض پوشیدن کفش های لژدار

1.هنگام راه رفتن معمولی پا نیاز به خم شدن دارد ولی کفش لژ دار از خم شدن آن جلوگیری می کند زیرا سفت و سخت آن را نگه می دارد.

2.پوشیدن کفش لژ دار می تواند راحتی شما را خدشه دار کنند.

3. پوشیدن کفش پاشنه دار بلندتر از انگشتان سبب وارد شدن فشار زیادی به استخوان کف پا و احساس درد در پا می شود.

 

رفع مشکلات پا بعد از استفاده از کفش های لژدار

اگر دوست دارید کفش های لژ دار استفاده نمایید ترجیحا کفشی بپوشید که پاشنه آن کوتاه تر باشد و فشار کمتری روی پا ایجاد می کند.

 

فشار روی پاها با کفش های لژ دار

عوارض پوشیدن کفش های آل استار

این کفش ها در بین جوانان به علت با دوام بودن و سبکی طرفداران زیادی دارد اما این نوع کفش های پر فروش نیز عوارضی برای پا دارند که عبارتند از :

1.این نوع کفش ها در وسط و پایین پاشنه پا بیش از حد نرم هستند و سیستم تهویه شان ضعیف بوده و ایجاد تعریق می کنند در صورتی که یک کفش ورزشی باید سبک وزن و ضد لغزش ، ضد پیچش و ضد تعریق باشد.

2.پوشیدن کفش های ورزشی آل استاردر طولانی مدت مخصوصا در محیط های مرطوب موجب تعریق پا و ایجاد بیماری های پوستی مانند اگزما، قارچ پوستی و تب خال می شود.

3.پوشیدن این کفش ها در کودکان و نوجوانان سبب صافی کف پا می شود.

 

رفع مشکلات پا بعد از استفاده از کفش های آل استار

  • به طور مداوم از آل استارها استفاده نکنید و برای تمرین و ورزش کفش دیگری را انتخاب کنید.
  • آن ها را با کفش های دیگر که کفی مناسب و جنس مناسب تری دارند جایگزین کنید.
  • برای پیشگیری از بیماری های پوستی بعد از استفاده از این کفش ها پاهای تان را بشویید و فضای انگشتان پای تان را خشک کنید و بین انگشتان پا پودر خشک کننده بمالید.

 

ایجاد بیماری پوستی با کفش های آل استار

عوارض پوشیدن کفش های عروسکی

1.پوشیدن کفش های عروسکی به علت اینکه هیچ پشتیبانی برای قوس پا وجود ندارد مثل راه رفتن روی مقواست.

2.پوشیدن این کفش ها و راه رفتن با آنها سبب می شود مشکلاتی برای زانو و لگن ایجاد شود و پا عملکرد مطلوب خود را نداشته باشد.

3.پوشیدن کفش های عروسکی کف نازک به دلیل نداشتن پشتیبان قوس پا در این کفش ها سبب ایجاد بیماری دردناکی به نام التهاب پلانتار فاسیا یا خار پاشنه می شود ودر کف پا درد ایجاد می کند.

رفع مشکلات پا بعد از استفاده از کفش های عروسکی

  • اگرهنوزهم با دانستن عوارض این نوع کفش ها تمایل دارید از آنها استفاده کنید از یک کفی نازک برای جلوگیری از درداستفاده کنید.
  • در این نوع کفش ها از پد پاشنه استفاده نمایید زیرا از درد پاشنه پا پیشگیری می کند.

 

کفش عروسکی چه ضرری برای سلامت پا دارد؟

عوارض پوشیدن کفش های نوک تیز

امروزه استفاده از کفش های نوک تیز در بین خانم ها بسیار رواج پیدا کرده است اما این کفش های شیک عوارض زیادی برای پا دارند که عبارتند از :

1.پوشیدن کفش های کشیده و با پنجه باریک در طولانی مدت موجب ایجاد درد عصبی و تاول در پا می شود.

2.پوشیدن کفش های نوک تیز باعث کبودی زیر ناخن پا می شود.

3.یکی از آسیب های پوشیدن کفش نوک تیز ایجاد پینه یا برآمدگی دردناک و غیر عادی در قاعده انگشت شست پا است.

4.پوشیدن کفش های نوک تیز باعث فشار زیاد به انگشتان پا می شود .

5.پوشیدن کفش های نوک تیز در طولانی مدت باعث خمیدگی انگشتان می شود که گاهی برای رفع آن جراحی مورد نیاز است.

6.پوشیدن کفش های نوک تیز موجب ایجاد فشار بیش از حد به پا و ابتلا به میخچه می شود.

 

رفع مشکلات پا بعد از استفاده از کفش های نوک تیز

  • برای رهایی از آسیب های پوشیدن کفش های نوک تیز ، از کفش های با پنجه پهن استفاده کنید.
  • اگر پوشیدن کفش های نوک تیز را دوست دارید بهتر است از چرم سفت صرفنظر کنید .

 

 

چه کفشی برای پیاده روی مناسب است؟

کفش پیاده روی؛ بدون ساق یا ساق دار؟ 

پیشنهاد ما این است که از کفش های پیاده روی بدون ساق (کتانی) استفاده کنید چون معمولا وزن آنها نسبت به انواع ساق دار کمتر است. اگر مسیر پیاده روی یا گردش شما نسبتا مسطح و بدون موانع بلند باشد، کفش های پیاده روی بدون ساق به بهترین گزینه تبدیل می شوند. در چنین موقعیتی، استفاده از انواع ساق دار فقط می تواند سرعت شما را کاهش بدهد و حرکت را برای تان سخت تر کند. به علاوه از آنجایی که کفش های پیاده روی بدون ساق محدودیت کمتری برای حرکت ایجاد می کنند. در صورت نیاز به حرکت های سریع تر، شرایط بهتری برای شما فراهم خواهند کرد.

 

ویژگی دیگر این نوع کفش ها این است که تناسب بیشتری با شرایط آب و هوایی تابستان دارند و شما را آزار نمی دهند. کفش های پیاده روی بدون ساق واقعا از نظر انعطاف پذیری، تطبیق پذیری و همه کاره بودن، نسبت به انواع ساق دار بهتر هستند، اما کمتر از مچ پا محافظت می کنند. البته این نکته معمولا به اولویت شخصی افراد مرتبط بستگی دارد. بعضی از افراد معتقدند که نقش تقویت کننده کفش های ساق دار برای مچ پا بیشتر از هر نکته دیگری حائز اهمیت است. تردیدی نیست که اگر فشار زیادی به مچ پا وارد شودم یا مچ پا به چرخش های زیادی نیاز داشته باشد. انواع ساق دار بهتر از آن محافظت می کنند.

 

کفشی برای پیاده روی (Walking) یا کفشی برای دویدن (Running)؟ 

کفش های پیاده روی و کفش های دوندگی بسیار شبیه هم هستند. اما برای دو منظور متفاوت طراحی شده اند. تفاوت اصلی این کفش ها در نوع زیرسازی شان است. الگوی راه رفتن انسان ها در حالت عادی به این شکل است که اول پاشنه پا با زمین برخورد می کنند و در آخر شست پا. بنابراین پاشنه بیشترین ضربه را دریافت می کند. نکته مهم این است که کفش های پیاده روی در قسمت پاشنه دارای لایه های ضخیم تر و معمولا اُریبی هستند که پایداری و استحکام بدن را در وضعیت ایستادن تقویت می کنند. علاوه بر این، انعطاف پذیری بهتری را در قسمت توپی با ایجاد می کنند که حرکت فرد را به سمت جلو راحت تر خواهد کرد.

 

در مقابل، کفش های دوندگی حالت مسطح دارند. زیرسازی آنها در تمام تحت کفش یکسان است و البته جنس سفت تری هم دارند. دویدن نسبت به پیاده روی با فشار بیشتری همراه است و ضخیم بودن تخت کفش، دریافت فشار و ضربه را در ناحیه پاشنه چند برابر می کند. کفش های دوندگی وزن کمتری دارند و شرایط بهتری نیز برای قوس پا ایجاد می کنند. پوشیدن کفش های پیاده روی برای دویدن اصلا کار درستی نیست، اما می توان از کفش های دوندگی برای پیاده روی نیز استفاده کرد. با این حال باید توجه داشته باشید که کفش های دوندگی به طور کلی مقاومت کمتری در برابر آب دارند.

 

کف بیرونی کفش 

کفش های پیاده روی می توانند از نظر کف بیرونی کفش متفاوت باشد و این ویژگی بستگی دارد به این که کفش ها برای چه منظوری ساخته شده اند. عمدتا از انواع ترکیبات لاستیکی برای تولید کف بیرونی کفش استفاده می شود و بعضی از این ترکیبات طوری طراحی شده اند که قابلیت انقباضی و ماندگاری بیشتری نسبت به انواع دیگر داشته باشند.

 

کف های بیرونی کفش های پیاده روی معمولا کم وزن و باریک هستند و انعطاف پذیری زیادی دارند. البته بعضی از کارخانه های تولید کفش های پیاده روی از کف های بیرونی مشابه با کفش های ساق دار استفاده می کنند. این کف های بیرونی قوی تر، قابلیت انقباضی و پایداری کفش هات را افزایش می دهند. شناخته شده ترن نوع این کف های بیرونی که از کیفیت بسیار بالایی برخوردار است، «ویبرام» نام دارد. کف های ویبرام، ترکیبی از لاستیک، سیلیکون و کربن هستند که شباهت بسیاری با ترکیبات مورد استفاده در تولید لاستیک های خودرو دارند.

 

کفش پیاده روی؛ چرم یا غیر چرم؟! 

معمولا از چرم، جیر یا مِش برای تولید رویه کفش های پیاده روی استفاده می شود. البته در بعضی از موارد هم ترکیبی از 2 جنس مورد استفاده قرار می گیرد. کفش های پیاده روی از جنس جیر یا مِش، فضای مناسبی برای گردش هوا فراهم می کنند و وزن کمتری نسبت به کفش های چرمی دارند. کفش های کاملا چرمی معمولا سنگین ترن نوع هستند، در حالی که انواع پارچه ای در گروه سبک ترین ها قرار می گیرند. کفش های پیاده روی چرمی، مانند انواع ساق دار دوام بیشتری دارند و به طور طبیعی ضد آب هستند.

 

همین ویژگی باعث سنگین تر شدن کفش های چرمی می شود اما احتمال آسیب دیدن آنها را کمتر می کند. این در حالی است که کفش های پیاده روی ساق دار پارچه ای بسیار سبک هستند و انعطاف پذیری بالایی دارند، اما خیلی راحت صدمه می بینند. به طور کلی، کفش های پیاده روی با توجه به سبک طراحی و برند انتخابی شما، می توانند قابلیت ضد آب نیز داشته باشند. اولویت های شخصی و تجربه های گذشته، دو عامل مهم در انتخاب کفش های پیاده روی جدید هستند.

کفش های پیاده روی و کفش های دوندگی بسیار شبیه هم هستند‎

 

قابلیت گردش هوا 

حفظ خشکی پاها حین پیاده روی، یکی از مهم ترین اصول این کار است چون نفوذ هر گونه رطوبت داخل کفش می تواند وضعیت سایشی مخربی ایجاد کند که در نهایت حتی به شکل گیری تاول و گرفتگی پاها منجر خواهد شد. بنابراین، قبل از هر برنامه پیاده روی باید بدانید که مسیر شما خشک است یا مرطوب. پس اگر قرار است در مسیر خشک و هموار پیاده روی کنید، استفاده از کفش های معمولی و کم وزن کفایت می کند. البته این نکته را هم در نظر بگیرید که همراه با پیاده روی، پاها نیز گرم تر می شوند و در نتیجه عرق می کنند. به همین دلیل، کفش هایی که فضای لازم برای گردش هوا را دارند، مانع از تجمع رطوبت ناشی از عرق می شوند و خشکی پاها را حفظ می کنند. به علاوه، همیشه از جوراب هایی استفاده کنید که دارای استاندارد لازم برای گردش هوا هستند.

 

کفی کفش 

کفی کفش، تکیه گاه زیرین پاست که مستقیما زیر پا قرار می گیرد. معمولا از فوم EVA با تراکم بالا برای ساختن این قسمت از کفش ها استفاده می شود که زیرسازی مطلوبی ایجاد می کند و فضای بین زمین و کف پا را پر خواهد کرد. کفی کفش می تواند با توجه به نوع کفش متفاوت باشد و در نتیجه بعضی از آنها زیرسازی بیشتری ایجاد می کنند. این قسمت از کفش به مرور زمان شک لو قوام اولیه خودش را از دست می دهد. بنابراین اگر کفی کفش نتواند نقش محافظتی لازم را اجرا کند، باید آن را تعویض کرد.

 

رویه کفش

رویه به فرقانی ترین قسمت کفش های پیاده روی گفته می شود که معمولا تخت کفش قرار می گیرد. جنس رویه می تواند از چرم جیر یا پارچه های دیگر مانند مِش باشد. رویه چرمی به طور طبیعی می تواند آب را دفع کند اما رویه از جنس جیر یا مش چنین قابلیتی ندارد. البته موارد اولیه استفاده شده در ساخت رویه نمی تواند با قطعیت، ضد آب بودن کل کفش را تعیین کند.

 

زیره میانی 

زیره میانی کفش، بین کف بیرونی کفش و کف درونی کفش قرار می گیرد. زیره میانی با این هدف طراحی شده که هم زیرسازی مطلوبی ارائه دهد و هم ضربه ناشی از حرکت را بگیرد و البته از پا در مقابل اشیای تیز محافظت کند. این قسمت از کفش نیز معمولا از فوم EVA یا Phylon ساخته می شود. فوم EVA کم وزن و راحت است، در حالی که Phylon از نظر مواد اولیه تراکم بیشتری دارد و راحتی بیشتری را در پیاده روی های طولانی برای پاها فراهم می کند.

 

آناتومی کفش پیاده روی 

کفش های پیاده روی در سبک های مختلفی تولید می شوند. اما به طور کلی چند ویژگی اساسی دارند که در تولید انواع استاندارد آنها مورد توجه قرار می گیرند. البته همه کفش های پیاده روی ضد آب نیستند یا مجرای مناسب برای گردش هوا ندارند و مواد اولیه آنها (خصوصا در ناحیه تخت کفش) متفاوت است. البته این نکات همگی بر قیمت کفش های پیاده روی تاثیر می گذارند.

 

پاشنه و ضربه گیر پنجه 

پاشنه و ضربه گیر پنجه برای محافظت از پاشنه و پنجه در مقابل موانع فوق العاده محکم مانند صخره ها و سنگ ها طراحی شده اند. به علاوه، از خود کفش ها در مقابل آسیب های احتمالی نیز محافظت می کنند. همین ویژگی، طول عمر کفش ها را افزایش می دهد.

 

تاریخ انقضای کفش 

هر چند برخی از افراد ادعا می کنند که کفش های پیاده روی یا ورزشی دارای تاریخ انقضای خاصی هستند اما بهتر است بدانید تاریخ انقضای انواع کفش های ورزشی به مدت زمان، نوع و شدت استفاده از آنها بستگی دارد. به طور کلی، تاریخ انقضای یک کفش، زمانی است که کفی داخلی آن خوابیده یا هرگونه تغییر شکلی در نمای کلی آن ایجاد شده باشد.

 

‫0/5 ‫(0 نظر)
بازگشت به لیست

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *